Fotel dla hotelu Merkury Orbis proj. Jan Węcławski

Jan Węcławski

Prof. arch. Jan Węcławski (21.05.1922 – 01.06.1995) był poznańskim architektem, wykładowcą akademickim i projektantem mebli. Jego ojciec, Edmund, był uznanym architektem wnętrz cenionym zwłaszcza za wzory mebli. Jan, wkrótce po wojnie, rozpoczął studia w wyższej Szkole Inżynierskiej (późniejsza Politechnika Poznańska), co pozwoliło mu w 1950 roku objąć stanowisko kierownicze w pracowni biura Miastoprojektu (1950 – 1964).¹ Dwa lata później architekt zyskał też posadę, jako adiunkt w Pracowni Projektowania Mebla na Państwowej Wyższej Szkole Sztuk Plastycznych (obecnie Uniwersytet Artystyczny) prowadzonej przez innego znanego przedwojennego projektanta – Jana Bogusławskiego. Prowadził tam zajęcia dla studentów niższych lat. Jak sam przyznał we wspomnieniach, wierzył, że nazwisko jego ojca wpłynęło na objęcie przez niego rzeczonego stanowiska. W 1957 roku, po odejściu Jana Bogusławskiego, Pracownia przeszła w pełni pod skrzydła Węcławskiego. W tym okresie studia ukończyła prawdziwa plejada poznańskich projektantów, m.in. małżeństwo Kowalskich, Rajmund Teofil Hałas czy Janusz Różański, by wymienić jedynie kilku. Pracownia z resztą została kilkanaście lat później, w 1968 roku, przekazana w ręce studentów: Kowalskiego i Hałasa. Równolegle do kariery akademickiej zajmował się architekturą. Jest autorem i współautorem kilkunastu znaczących gmachów i wnętrz. Fotel widoczny powyżej został zaprojektowany do hallu hotelu Merkury Orbis.

Pierwsza planeta od Słońca

Merkury, hotel w Centrum Poznania przy ulicy Roosevelta, został wzniesiony na potrzeby znaczących gości pobliskich Międzynarodowych Targów Poznańskich na zlecenie grupy Orbis. W roku 1956 rozstrzygnięto konkurs na jego projekt. Budowany w latach 1961 – 1964, jeszcze przed rondem Kopernika (obecnym rondem Kaponiera) oraz domem studenckim Jowita, według projektu Jana Węcławskiego, Jana Cieślińskiego oraz Henryka Grochulskiego. Modernistyczna fasada w szachownicę oraz charakterystyczne, silnie wysunięte zadaszenie głównego wejścia stanowiły elementy charakterystyczne. Budynek służy do dziś tej samej funkcji pod nazwą Mercure.

Fotele kosmiczne

Jan Węcławski był odpowiedzialny za garnitury meblowe oraz poszczególne elementy wyposażenia. Fotel w szarej tapicerce, na ramie metalowej, z „fasonem” z kartonu oraz piankowym wypełnieniem był elementem oryginalnego umeblowania hallu. Nie może ujść uwadze nowoczesna, „brylasta” forma mebla.  Według samego architekta:

Te 16 lat kształcenia w dziedzinie mebla, mojej wciągającej mocno przygody z meblem, były dla mnie okresem i dużego emocjonalnego zaangażowania, i równocześnie dużej satysfakcji. Patrząc dziś z perspektywy ponad 20 lat dostrzegam, jak zachowując – występujące u Bogusławskiego – dążenie do bardzo starannego, niemal pieczołowitego opracowania każdego meblarskiego detalu, traktowałem go bardziej oszczędnie i rzeczowo, odchodząc od dekoracyjnych, często rzeźbiarskich jego interpretacji; wydobywając i podkreślając przede wszystkim logikę układu konstrukcyjnego nieraz przez kontrasty materiałowe i kolorystyczne, większe dynamizowanie formy, jej umiarkowaną ekspresyjność. Określiłbym to ogólnie jako dążenie do większej „architektoniczności” mebla w jego bryle i sylwecie, w układzie przestrzennym tworzących go elementów.²

Obecnie mebel można oglądać w Muzeum Sztuk Użytkowych na Górze Przemysła w Poznaniu. Co ciekawe pierwotna aranżacja wnętrz Zamku, w którym otwarto Muzeum (wówczas Muzeum Rzemiosł Artystycznych) została przygotowana około 1964 roku przez wspomnianego ojca projektanta, Edmunda Węcławskiego.

 

---

Kategoria: fotele

Styl: modernizm

Rok produkcji: szacowany – najpóźniej 1964

Data projektu: szacowana – najpóźniej 1964

Materiały: rama metalowa, forma z dykty lub kartonu, tworzywo piankowe

Kraj: Polska [PRL]

Projektant: Jan Węcławski

Producent:

Wykończenie: lakier

Połączenia:

Wymiary [cm]:

Zdjęcia: cotozafotel.pl z Wystawy Muzeum Sztuk Użytkowych w Poznaniu